Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

libertatem imponere (

  • 1 imponere

    1) класть, поставить, посадить, merces imp. in navem (1. 4 § 2 D. 4, 9. 1. 2 § 2 D. 14, 2);

    impositi - deportati (1. 10 pr. eod. 1. 37 § 1 D. 11, 7. 1. 14 § 1 D. 25, 1. 1. 44. 61. D. 7, 1. 1. 59 D. 6, l. 1. 17 § 10. 1. 18 § 1 D. 19, 1. 1. 39 D. 31. 1. 18 § 4 D. 39, 2. 1. 24 D. 8, 2);

    servo imp. (1. 24 D. 8, 2);

    servo imp. vindictam (см.).

    2) назначать: magistrum navi, locandis navibus etc. imp. (1. 1 pr. § 3 D. 14, 1). 3) налагать, навязывать, возлагать, imp. alicui necessitatem (1. 8. 9. D. 1, 18. 1. 31 § 2 D. 36, 1);

    legem (1. 7 § 8 D. 24, 1);

    conditionem (1. 4 § 1 D. 28, 5);

    iusiurandum (1. 6 § 4 D. 37, 14);

    onera (1. 88. § 2 D. 31);

    operas (1. 95 D. 30. 1. 7 § 3. 1. 33. 37. § 1. 1. 38 pr. 1. 47 D. 38, 1. 1. 2 pr. eod. 1. 8 D. 39, 5. 1. 44 pr. D. 40, 1);

    poena imposita (1, 3 § 7 D. 3, 2. 1. 1 § 1 D. 47, 18. 1. 131 § l D. 50, 16. 1. 19 D. 8, 1. 1. 17 pr. 1. 23 § 1 D. 8, 2. 1. 32 D. 8, 3. 1. 105 D. 35, 1. 1. 47 D. 39, 2. 1. 1 § 23 D. 39, 3. 1. 205 D. 50, 17).

    4) дать, придавать: nomen impositum (1. 106 D. 45, 1);

    imp. libertatem (1. 11 § 1 D. 4, 4. 1. 7 § 8 D. 24, 1. 1. 10 C. 6, 21).

    5) сделать, совершать, imp. rationem (счет) legis Falcidiae, legatorum (1. 6 pr. 1. 8 C. 6, 50);

    imp. fugam (1. 8 C. Th. 3, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > imponere

  • 2 libertas

    свобода, вольность: a) естественная, физическая: ferae, in libertate naturali relictae;

    naturalem libert. recipere;

    in nat. lib. se recipere (1. 3 § 2. 1. 5 pr. D. 41, 1. 1. 3 § 14 D. 41, 2);

    b) rражданская свобода как совокупность прав и преимуществ римского гражданина (прот. рабское состояние) б) вооб. (1. 4 pr. D. 1, 5. 1. 64 D. 12, 6. 1. 106. cf. 1. 176 § 1 D. 50, 17. 1. 8 § 2 D. 46, 8. 1. 33 § 1. 1. 39 § 5 D. 3, 3);

    ex possess. servitutis in libert. reclamare (1. 3 § 10 D. 41, 2. 1. 1. 3. 4 D. 40, 13);

    in libert. se asserere (1. 11 § 9 D. 47, 10. 1. 2 § 24 D. 1, 2. 1. 5 § 3 D. 50, 13. cf. I. 11 D. 4, 5); Я) свободa вследствие отпущения раба на волю, отпуск на волю, datio libertatis = manumissio (1. 4 D. 1, 1): vindicta manumitten do ad libert. perducere (1. 32 D. 4, 3);

    libertatem imponere (см. s. 4);

    libertatis causa imposita (см. s. 3. 1. 13 pr. D. 16, 1. 1. 2 § 14. 1. 9 D. 41, 4); особ. отпущение на волю на основании завещания: libertatem dare (testamento), relinquere (1. 23 § 1. 1. 33. 38. 39. 41. 45. 48. 53. 55 D. 40, 4. 1. 26 § 1 D. 40, 5);

    directo - per fideic. dare libertatem;

    lib. directa - fideicommissaria (см.);

    lib. praestita ab herede (1. 47 pr. D. 40, 4. 1. 43 D. 40, 12. 1. 72 § 5 D. 46, 3. 1. un. D. 40, 6. 1. 22 pr. D. 29, 4. 1. 14 § 1 D. 49, 1. 1. 8 § 16 D. 5, 2. 1. 80 D. 50. 16);

    c) освобождение из-под отеческой власти (1. 18 C. 5, 4. 1. un. C. 8, 50. 1. 13 § 4 C. 9, 51);

    d) свобода вещи от сервитута; при погашении сервитута non utendo требует р. право еще usucapio libertatis со стороны хозяина rei servientis: libertatem (servitutis) usucapere;

    usucapio, quae libertatem praestat sublata servitute (1. 6. 7. 32 § 1 D. 8, 2. 1. 18 § 2 D. 8, 6. 1. 4 § 29 D. 41, 3).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > libertas

  • 3 vindicta

    1) жезл, палочка, прут, которым в сакраментальном судопроизводстве тяжущиеся касались спорной вещи (Gai. I. 17. 18. IV. 16); слово vindicta мы встречаем также при manumissio per vindictam, т. е. юридический акт отпущения раба на волю, который принимал обыкновенно форму мнимого процесса, причем раб по судебному решению объявлялся свободным. Название этого способа отпущения на волю происходит от жезла, которым при этом обряде касались раба: vindictam (servo) imponere (1. 14 § 1 D. 40, 1. 1. 2 C. 2, 3. 1. 5. 22 D. 40, 2);

    libertatem imponere (1. 10 C. 6, 22).

    2) = ultio, наказание, месть, magis vindictae, quam pecuniae, habere persecutionem (1. 2 § 4 D. 37, 6. 1. 37 D. 48, 5. 1. 33 D. 47, 10. 1. 21 cf. 1. 17 D. 34, 9).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > vindicta

  • 4 servitus

    servitūs, ūtis, f. (servus), die Dienstbarkeit eines Sklaven, die Sklaverei, der Sklavenstand, Sklavendienst, die Knechtschaft, I) eig. u. übtr.: 1) eig., sowohl einzelner als ganzer Staaten, iusta, Ter.: diutina, Cic.: perpetua, Caes.: opulento homini (bei einem r. Manne) dura hoc magis servitus est, Plaut. – alqm in servitutem abducere, Cic.: coniuges in servitutem abstrahere, Caes.: addicere alqm in servitutem, Cic., perpetuae servituti, Caes.: afficere liberum populum servitute, Cic.: anteponere mortem servituti, Cic.: asserere alqm in servitutem, Liv.: cadit libertas in nimiam servitutem, Cic.: ex Macedona ac libero in Persicam servitutem transire, Sen.: ipse me dedi in servitutem, Petron.: depellere a civibus suis iniustum illud durae servitutis iugum, Cic.: depellere a Syracusanis inveteratam servitutem, Nep.: esse in servitute, in der Sklav. sein, ein Sklave sein, Cic.: excutere cervicibus iugum servitutis, Iustin.: alqm eximere servitute, Liv.: exuere servitutem, Liv.: imponere alci servitutem, Sall. fr.: iniungere civitatibus perpetuam servitutem, Caes.: iniungere alci miseram et onerosam servitutem, Suet.: Graeciam servitute liberare, Cic.: mittere urbes in servitutem, Liv.: civitatem servitute oppressam tenere, Nep.: pati servitutem, Tac.: redigere alqm in servitutem, Plaut.: miserrimam servitutem recordari, Iustin.: repellere servitutem a civibus, Cic.: servire servitutem, s. servio: patriam a XXX tyrannis oppressam e servitute in libertatem vindicare, Nep. – u. von der Dienstbarkeit, v. Dienste für Bezahlung, est in illis ipsa merces auctoramentum servitutis, Cic. de off. 1, 150. – Plur., captivitates urbium et sublatis ingenuitatibus servitutes, Arnob. 2, 76. – 2) übtr.: a) übh. Dienstbarkeit, Unterwürfigkeit, Gehorsam, einer Frau gegen den Mann, muliebris, Liv.: eines Sohnes gegen den Vater, Plaut.: officii, Verbindlichkeit zur Pflicht zu gehorchen, Cic.: iuris, Verbindlichkeit, den Gesetzen zu gehorchen, Quint. – b) v. Häusern, Äckern usw., die darauf haftende Verbindlichkeit, -Verpflichtung, die Servitut, praediorum, ICt.: fundo servitutem imponere, Cic. – II) meton., die Sklaven, servitus crescit nova, von den Liebhabern eines Mädchens, Hor. carm. 2, 8, 18: ut servitutes opprimerent, Arnob. 2, 39. – / servitutium ist Plaut. Pers. 418 unnötige Konjektur, s. servitricius.

    lateinisch-deutsches > servitus

  • 5 manus

    [st1]1 [-] manus, mana, manum, arch.: Varr. bon. [st1]2 [-] manŭs, ūs, f.: a - main.    - injicere manum alicui: arrêter, empoigner qqn, porter la main sur qqn.    - tendere manus ad aliquem (qqf. alicui): tendre les mains vers qqn.    - dare (dedere) manus: tendre les mains, se reconnaître vaincu, se rendre.    - dare manum alicui: tendre la main à qqn, aider qqn, assister qqn.    - plenā manu dare: donner à pleines mains, donner généreusement.    - ad manum esse: être tout près.    - ad manum intueri aliquid, Plin. 35, 10, 36: regarder qqch de près.    - abstinere manus (manum) ab aliquo (ab aliqua re): ne pas toucher à qqn (qqch).    - manus conserere: en venir aux mains ou se prendre par la main.    - jactare manus: gesticuler. b - bras; trompe (d'éléphant).    - manus elephanti: la trompe de l'éléphant. c - main, travail.    - urbs manu munitissima: ville très fortifiée par le travail de l’homme.    - manum de tabulā, Cic. (prov.): cesse de travailler à ton tableau (= assez, cela suffit).    - manus Praxitelis, Mart.: ouvrage de Praxitèle. d - violence, voies de fait.    - venire ad manus (in manus): en arriver aux voies de fait, en arriver aux mains. e - écriture (travail de la main).    - cognovit et signum et manum suam, Cic. Cat. 3: il reconnut le cachet et son écriture.    - tum senex dicitur eam fabulam quam in manibus habebat, Oedipum Coloneum recitasse judicibus,Cic. CM. 7, 22: on dit que le vieillard lut alors aux juges la pièce d'Oedipe à Colone, qu'il avait en chantier (à laquelle il travaillait).    - a manu servus, Suet.: esclave secrétaire.    - redii ad meam manum, Cic.: maintenant, j'écris moi-même. f - coup (jeu de dés, escrime).    - si quas manus remisi cuique exegissem, Suet.: si j'avais exigé le paiement des coups dont j'ai fait grâce à chacun. g - grappin, main de fer, harpon. h - main armée, combat; exploits.    - manibus aequis (manu aequā): avec un avantage égal.    - aequā manu discedere, Sall. C. 39, 4: quitter le combat avec des avantages égaux. ii - autorité, pouvoir, puissance.    - victoria in manu nobis est, Sall. C. 20, 10: la victoire est entre nos mains (la victoire dépend de nous).    - in manibus Mars ipse, Virg.: vous avez Mars dans vos mains (= l'issue du combat dépend de vous).    - haec non sunt in nostra manu, Cic. Fam. 14, 2, 3: cela ne dépend pas de nous. j - troupe, armée, bande, multitude, foule. k - quelques tournures.    - brevi manu, Dig. 23, 3, 43, § 1: immédiatement, sans délai.    - longā manu, Dig. 46, 3, 79: lentement.    - esse in manibus: être entre les mains, posséder --- être en mains, être sur le métier (on travaille à).    - habere aliquid in manibus: avoir qqch sous la main.    - servus a manu: secrétaire, scribe.    - manu mederi, Cels. praef. 1: être chirurgien.    - per manus: avec les mains, de main en main ou par la force, d'assaut, les armes à la main.    - per manus alicujus: par les soins de qqn.    - per manus libertatem retinere, Sall. J. 31, 22: défendre la liberté les armes à la main.    - sub manu (sub manum): à portée de la main, sous la main, tout près; immédiatement, à l'instant.    - (ferrea) manus: main de fer, grappin.    - mulier viro in manum convenit: une femme tombe sous la puissance légale d’un mari = se marie.    - manu misit aliquot, Petr. 42: il affranchit quelques esclaves.    - arboris manus: les branches d'un arbre.    - manum tollere: lever la main (pour indiquer que l'on se rend).    - manus tollere: lever les mains (pour exprimer l'admiration).
    * * *
    [st1]1 [-] manus, mana, manum, arch.: Varr. bon. [st1]2 [-] manŭs, ūs, f.: a - main.    - injicere manum alicui: arrêter, empoigner qqn, porter la main sur qqn.    - tendere manus ad aliquem (qqf. alicui): tendre les mains vers qqn.    - dare (dedere) manus: tendre les mains, se reconnaître vaincu, se rendre.    - dare manum alicui: tendre la main à qqn, aider qqn, assister qqn.    - plenā manu dare: donner à pleines mains, donner généreusement.    - ad manum esse: être tout près.    - ad manum intueri aliquid, Plin. 35, 10, 36: regarder qqch de près.    - abstinere manus (manum) ab aliquo (ab aliqua re): ne pas toucher à qqn (qqch).    - manus conserere: en venir aux mains ou se prendre par la main.    - jactare manus: gesticuler. b - bras; trompe (d'éléphant).    - manus elephanti: la trompe de l'éléphant. c - main, travail.    - urbs manu munitissima: ville très fortifiée par le travail de l’homme.    - manum de tabulā, Cic. (prov.): cesse de travailler à ton tableau (= assez, cela suffit).    - manus Praxitelis, Mart.: ouvrage de Praxitèle. d - violence, voies de fait.    - venire ad manus (in manus): en arriver aux voies de fait, en arriver aux mains. e - écriture (travail de la main).    - cognovit et signum et manum suam, Cic. Cat. 3: il reconnut le cachet et son écriture.    - tum senex dicitur eam fabulam quam in manibus habebat, Oedipum Coloneum recitasse judicibus,Cic. CM. 7, 22: on dit que le vieillard lut alors aux juges la pièce d'Oedipe à Colone, qu'il avait en chantier (à laquelle il travaillait).    - a manu servus, Suet.: esclave secrétaire.    - redii ad meam manum, Cic.: maintenant, j'écris moi-même. f - coup (jeu de dés, escrime).    - si quas manus remisi cuique exegissem, Suet.: si j'avais exigé le paiement des coups dont j'ai fait grâce à chacun. g - grappin, main de fer, harpon. h - main armée, combat; exploits.    - manibus aequis (manu aequā): avec un avantage égal.    - aequā manu discedere, Sall. C. 39, 4: quitter le combat avec des avantages égaux. ii - autorité, pouvoir, puissance.    - victoria in manu nobis est, Sall. C. 20, 10: la victoire est entre nos mains (la victoire dépend de nous).    - in manibus Mars ipse, Virg.: vous avez Mars dans vos mains (= l'issue du combat dépend de vous).    - haec non sunt in nostra manu, Cic. Fam. 14, 2, 3: cela ne dépend pas de nous. j - troupe, armée, bande, multitude, foule. k - quelques tournures.    - brevi manu, Dig. 23, 3, 43, § 1: immédiatement, sans délai.    - longā manu, Dig. 46, 3, 79: lentement.    - esse in manibus: être entre les mains, posséder --- être en mains, être sur le métier (on travaille à).    - habere aliquid in manibus: avoir qqch sous la main.    - servus a manu: secrétaire, scribe.    - manu mederi, Cels. praef. 1: être chirurgien.    - per manus: avec les mains, de main en main ou par la force, d'assaut, les armes à la main.    - per manus alicujus: par les soins de qqn.    - per manus libertatem retinere, Sall. J. 31, 22: défendre la liberté les armes à la main.    - sub manu (sub manum): à portée de la main, sous la main, tout près; immédiatement, à l'instant.    - (ferrea) manus: main de fer, grappin.    - mulier viro in manum convenit: une femme tombe sous la puissance légale d’un mari = se marie.    - manu misit aliquot, Petr. 42: il affranchit quelques esclaves.    - arboris manus: les branches d'un arbre.    - manum tollere: lever la main (pour indiquer que l'on se rend).    - manus tollere: lever les mains (pour exprimer l'admiration).
    * * *
        Manus, huius manus, f. g. Main.
    \
        Explicita. Quintil. Ouverte, Estendue.
    \
        Immunis manus. Horat. Qui n'est point participant du faict, Innocente.
    \
        Media manus. Quintil. Main tierce. Bud.
    \
        Manus niuea. Catul. Blanche comme neige.
    \
        Oculatae nostrae sunt manus, credunt quod Vident. Plau. Je ne croy point en promesses, Il fault payer comptant.
    \
        Parca manus. Horat. Chiche.
    \
        Plena manu. Cic. A pleine main, Abondamment, Amplement, Copieusement.
    \
        Medicas adhibere manus ad vulnera. Virgil. Mettre la main à, etc.
    \
        Inter manus arripere aliquem. Plautus. L'enlever à tout les mains.
    \
        Manu alicuius cadere. Ouid. Estre tué de la main d'aucun.
    \
        Vrbes et agros manu capere. Sallust. Conquerir à force, Prendre.
    \
        Collidere manus. Quintil. Frapper des mains l'une contre l'autre.
    \
        Dede manus. Lucret. Rens toy, Confesse que tu es vaincu.
    \
        Manu docere. Cic. Monstrer au doigt, et clairement enseigner, et comme mener par la main.
    \
        Manibus praelium facere. Sallust. Combatre main à main.
    \
        Manu fingere. Sene. Faire quelque chose d'art avec cure et soing.
    \
        Manum habere sub pallio. Quintil. Estre oiseux.
    \
        Imponere manum studiis. Ouid. Mettre la main à l'estude, Estudier.
    \
        Vltima manus imposita est coepto. Ouid. Ce que nous avions commencé est achevé.
    \
        Nunquam libri illi in manus inciderunt. Cic. Jamais ne tomberent entre mes mains, Jamais je ne les vei.
    \
        Manum iniicere, Vide INIICIO. Mettre la main sur aucun, Le prendre au corps, L'arrester en sa personne.
    \
        Parere sibi lethum manu. Virgil. Se tuer.
    \
        Manus multas poscit hoc opus. Plin. iunior. Ce labeur est grand et requiert beaucoup de gens et grand aide.
    \
        Manus remittere in aleae ludo. Sueton. Laisser rejouer son compaignon qui a mal joué, Quicter et donner la main qu'on avoit gaignee et qu'on devoit lever, à celuy qui l'a perdue.
    \
        Manum ferulae subducere. Iuuen. Apprendre à l'eschole soubs un maistre, et endurer d'estre batu soubs les autres.
    \
        Comites illi tui delecti, manus erant tuae. Cic. Par eulx tu faisois faire ce que tu voulois.
    \
        Inter manus aliquid esse dicitur, per translationem. Virg. Qui est en la puissance d'aucun.
    \
        Cui plus in manu sit, quam tibi. Plaut. Qui ha plus de quoy, que toy.
    \
        Cui ipsi nihil est in manu. Plaut. Qui n'has rien.
    \
        In manus sumere. Quintil. Prendre entre les mains et lire.
    \
        Omnes maiores natu manus ad Caesarem tendere. Caesar. Tendoyent les mains à Cesar, et luy demandoyent secours, ou se rendoyent à luy.
    \
        Breui manu tradere. Vlp. Pour eviter circuit.
    \
        Manu longa tradere. Iabolenus. Par une faincte et interpretative apprehension.
    \
        Res ad manus, atque ad pugnam veniebat. Cic. On venoit à s'entrebatre pour cest affaire, La chose estoit venue jusques aux cousteaulx.
    \
        Venire in manus. Sallust. Venir és mains de ses ennemis.
    \
        Versantur inter manus libri, aut scripta. Caelius ad Ciceronem. Quand on les lit, Livres qu'on lit communeement.
    \
        Manum non verterim. Cic. Je n'en tourneroye pas la main, Je ne m'en travaille de rien, Je n'en ay que faire, Je n'en iroye pas du banc au feu.
    \
        Manus vetant prius, quam penes sese habeant, quicquam credere. Plaut. Je ne croiray point que tu me vueilles rien donner, jusques à ce que je le tiendray.
    \
        Totum hominem tibi trado de manu in manum tuam istam. Cic. Je m'en descharge, et vous en charge.
    \
        De manibus aliquid amittere. Cic. Laisser de faire quelque chose.
    \
        Per manus. Caes. De main en main.
    \
        Per manus tradita disciplina vel historia dicitur. Liuius. Quintil. Quand on a apprins quelque chose l'un de l'autre, et non point par escriptures, comme enseignee de pere en filz.
    \
        Prae manu pecuniam aliquam dare. Teren. Avant la main, Avancer argent.
    \
        Reddidit patri omne aurum quod mihi fuit prae manibus. Plaut. Que j'avoye entre les mains.
    \
        Vocontii sub manu vt essent, per quorum loca fideliter mihi pateret iter. Plancus Ciceroni. Prests et appareillez, ou Que j'eusse puissance sur eulx.
    \
        Quem ego credo manibus, pedibusque obnixe omnia Facturum. Terent. De tout son povoir.
    \
        Conari manibus, pedibus, noctesque et dies. Terent. S'employer du tout à faire quelque chose.
    \
        Manupretium. Cic. Le payement des ouvriers, Ce que les ouvriers ont eu pour leur peine, Manifacture.
    \
        Manus. Une main de fer, ou croc à accrocher navires.
    \
        Manus. Virgil. Quintil. La bande de quelque capitaine, ou toute une armee, Multitude.
    \
        Paruula manus. Brutus ad Ciceronem. Une poignee de gents.
    \
        Orare pacem manu. Virgil. Par embassadeurs.
    \
        Manu mittere seruum, siue diuisim, siue coniunctim legas. Cic. Affranchir un serf, et luy donner liberté.
    \
        Manumissio, Verbale. Cic. Manumission, Delivrance de servage faicte du consentement du maistre.
    \
        Manufactus, vnica dictione, aut duabus, opponitur Naturali. Cel. Cic. Faict de la main.
    \
        Manus. Curtius. Plin. Le museau et trompe d'un elephant.
    \
        Manus. Quintil. L'escripture de la propre main d'un chascun.
    \
        Epistola, librarii manu est. Cic. C'est de l'escripture de mon secretaire.

    Dictionarium latinogallicum > manus

  • 6 servitus

    servitūs, ūtis, f. (servus), die Dienstbarkeit eines Sklaven, die Sklaverei, der Sklavenstand, Sklavendienst, die Knechtschaft, I) eig. u. übtr.: 1) eig., sowohl einzelner als ganzer Staaten, iusta, Ter.: diutina, Cic.: perpetua, Caes.: opulento homini (bei einem r. Manne) dura hoc magis servitus est, Plaut. – alqm in servitutem abducere, Cic.: coniuges in servitutem abstrahere, Caes.: addicere alqm in servitutem, Cic., perpetuae servituti, Caes.: afficere liberum populum servitute, Cic.: anteponere mortem servituti, Cic.: asserere alqm in servitutem, Liv.: cadit libertas in nimiam servitutem, Cic.: ex Macedona ac libero in Persicam servitutem transire, Sen.: ipse me dedi in servitutem, Petron.: depellere a civibus suis iniustum illud durae servitutis iugum, Cic.: depellere a Syracusanis inveteratam servitutem, Nep.: esse in servitute, in der Sklav. sein, ein Sklave sein, Cic.: excutere cervicibus iugum servitutis, Iustin.: alqm eximere servitute, Liv.: exuere servitutem, Liv.: imponere alci servitutem, Sall. fr.: iniungere civitatibus perpetuam servitutem, Caes.: iniungere alci miseram et onerosam servitutem, Suet.: Graeciam servitute liberare, Cic.: mittere urbes in servitutem, Liv.: civitatem servitute oppressam tenere, Nep.: pati servitutem, Tac.: redigere alqm in servitutem, Plaut.: miserrimam servitutem recordari, Iustin.: repellere servitutem a civibus, Cic.: servire ser-
    ————
    vitutem, s. servio: patriam a XXX tyrannis oppressam e servitute in libertatem vindicare, Nep. – u. von der Dienstbarkeit, v. Dienste für Bezahlung, est in illis ipsa merces auctoramentum servitutis, Cic. de off. 1, 150. – Plur., captivitates urbium et sublatis ingenuitatibus servitutes, Arnob. 2, 76. – 2) übtr.: a) übh. Dienstbarkeit, Unterwürfigkeit, Gehorsam, einer Frau gegen den Mann, muliebris, Liv.: eines Sohnes gegen den Vater, Plaut.: officii, Verbindlichkeit zur Pflicht zu gehorchen, Cic.: iuris, Verbindlichkeit, den Gesetzen zu gehorchen, Quint. – b) v. Häusern, Äckern usw., die darauf haftende Verbindlichkeit, - Verpflichtung, die Servitut, praediorum, ICt.: fundo servitutem imponere, Cic. – II) meton., die Sklaven, servitus crescit nova, von den Liebhabern eines Mädchens, Hor. carm. 2, 8, 18: ut servitutes opprimerent, Arnob. 2, 39. – servitutium ist Plaut. Pers. 418 unnötige Konjektur, s. servitricius.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > servitus

  • 7 servitus

    1) рабство, неволя, прот. libertas s. b (1. 4 pr. § 1 D. 1, 5);

    ex servitute in libertatem litigare, reclamare (см. libertas s. b. и proclamare s. 3);

    ex servit. in libertatem - ex libertate in servit. petere aliquem (см. petere s. b.).

    2) служба, обязанности рабов (1. 13 § 2 D. 34, 1. 1. 27 § 8 D. 48, 5); тк. (collect.) рабы (1. 195 § 3 D. 50, 16). 3) служебность, сервитут, который есть вещное право на чужую вещь (ius in re aliena), направленное к исключительной выгоде определенного лица или определенного недвижимого имущества, право, в силу которого управомоченный может или пользоваться чужой вещью, или устранять, ограничивать других (даже собственника) в определенном пользовании. Смотря по цели сервитуты делятся на личные и вещные (1. 1 D. 8, 1. 1. 15 pr. eod. 1. 20 § 3. 1. 34 pr. D. 8, 3. 1. 1 § 1 D. 8, 4. Gai. II. 14. 17. 64. 73. 86. 95. 1. ?5 § 1 D. 8, 1. tit. D. 8, 2);

    rusticorum (tit. D. 8, 3); выражение servitus обоз. не только право, основывающееся на этом юридич. отношении, servitutem acquirere, retinere, vindicare, sibi competere, contendere (1. 8 § 1. 1. 11. 12 D. 8, 1. 1. 2 pr. D. 8, 5), но тк. вытекающее из него обязательство, обязанность, servitutem imponere (1. 2. 8 pr. 19 D. 8, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > servitus

  • 8 in

    I 1. praep.
    cum. acc. на вопрос «куда?»
    1) в (ire in urbem Pl etc.; mittere in Asiam Nep; mutare aliquid in aliquid PM etc.)
    2) в направлении, к ( conspicere sursum in caelum Pl)
    3) по отношению к (amor in patriam C; indulgentia in aliquem C)
    5) относительно, о ( hoc dicitur in philosophiam C)
    7) в пользу, в защиту или в похвалу (carmen in aliquem scribere C; senatūs consultum in aliquem factum Cs; in libertatem alicujus pugnare L)
    8) на (in umeros suos efferre C; ascendere in equum C; dividere in partes tres Cs; invitare aliquem in postĕrum diem C)
    9) до
    10) ради, для (cibo in vitam, non in voluptatem uti VP)
    11) по, по примеру, подобно
    in barbarum T — как варвар;— выражения
    in omne tempus C — навеки, навсегда
    in tempus T — на время, временно
    in utramque partem C etc. — в обоих направлениях, тж. за и против
    valere in aliquem C, L — иметь силу (быть действительным) по отношению к кому-л.
    in rem esse L — быть полезным, целесообразным
    in universum L — в целом, в общем
    in luctum alicujus C — кому-л. на горе; иногда с acc. на вопрос «где?»
    aliquem in potestatem habere Sl — иметь власть над кем-л.
    in potestatem alicujus esse C etc. — находиться в чьей-л. власти
    non in pejus, sed in melius CC — не к худшему, а к лучшему
    in omnia VP Q — во всём, во всех отношениях
    2. cum abl. на вопрос «где?»
    1) в (in urbe vivere C; in veste domesticā esse O; in fluvio Cs)
    2) на (coronam habere in capite C; arx in monte sita L; in foro esse C)
    3) у, среди ( in barbaris Cs)
    6) в течение (in multis annis Nep; bis in die C; in diebus paucis Ter)
    7) во время (in bello C; in deliberando C; in itinere Cs)
    8) при, в условиях
    9) в отношении, по отношению к (fidelis in amicis Sl; crudelis in hoste C)
    10) вследствие, из-за (in amicitia alicujus vituperari C)
    12) в зависимости или во власти
    non est in medico semper, relevetur ut aeger O — не всегда во власти врача исцелить больного;— выражения
    aliquam in matrimonio habere C, Nep — быть на ком-л. женатым
    in Geminis nasci Pt — родиться под знаком (созвездием) Близнецов; иногда с abl. на вопрос «куда?»
    gratum esse in aliquo C — быть благодарным кому-л.
    II 1. in- (перед b, p, m — im-; перед l— il-; перед r— ir-)
    praef. priv. не-, без-
    2.
    приставка, соотв. русским в-, на-, воз-, при-
    imponēre — налагать, возлагать, прикладывать
    III īn' Pl (= isne) 2 л. sg. praes. к eo + ne

    Латинско-русский словарь > in

  • 9 servitus

    servitūs, ūtis f. [ servus ]
    1) рабство, невольничество, неволя
    esse in servitute или servire servitutem C — находиться в рабстве, быть рабом
    2) собир. рабы, невольники (s. crescit nova H)
    3) подчинённость, подвластность ( patriam e servitute in libertatem vindicare Nep); подчинённое положение, бесправие
    4) юр. повинность, оброк ( servitutem fundo imponere C)

    Латинско-русский словарь > servitus

  • 10 manus

    1.
    mănus, ūs (dat. manu for manui:

    alternae manu,

    Prop. 1, 11, 12; 2, 1, 60), f. [root man-, ma-, to measure; Sanscr. ma, measure, moon; cf. Germ. Mond, moon, and O. H. Germ. mund, hand; Angl.-Sax. mund], a hand.
    I.
    Lit.:

    quam vero aptas, quamque multarum artium ministras manus natura homini dedit!

    Cic. N. D. 2, 60, 150:

    vas in manus sumere,

    id. Verr. 2, 4, 27, § 62:

    Epicurum in manus sumere, i. e. scripta Epicuri,

    id. Tusc. 2, 3, 8:

    pyxidem in manu tenere,

    id. Cael. 26, 63:

    manum porrigere ad tradendum aliquid,

    id. ib.:

    de manibus deponere,

    to lay out of one's hands, lay down, id. Ac. 1, 1, 2. ponere, id. Q. Fr. 1, 1, 8:

    extorquere,

    to wrest from one's hands, id. Cat. 1, 6, 13:

    e manibus dimittere,

    to let go out of one's hands, id. Or. 30, 105: manum ad os apponere, i. e. to lay the finger on the lips in token of secrecy, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1, 4: alicui in manu esse, to be obvious, clear:

    neque mihi in manu Jugurtha qualis foret,

    Sall. J. 14, 4:

    (feminas) in manu esse parentium, fratrum, virorum,

    subject to, Liv. 34, 2, 11; cf.:

    minus filiae uxores sorores quibusdam in manu erunt,

    id. 34, 7, 11: in manibus esse, to be in everybody's hands, to be well known:

    est in manibus oratio,

    Cic. Lael. 25, 96:

    est in manibus laudatio,

    id. Sen. 4, 12; id. Brut. 33, 125.—Also, to be near:

    hostes sunt in manibus,

    near to us, close by us, upon us, Caes. B. G. 2, 19, 7; also, to be present: attendere, quae in manibus sunt, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13, 1; Verg. A. 10, 280: in manibus habere, to have in hand, to be engaged on a thing:

    omnia, quae in manibus habebam, abjeci,

    Cic. Att. 13, 47, 1:

    habeo opus magnum in manibus,

    id. Ac. 1, 1, 2:

    philosophi quamcunque rem habent in manibus, in eam, etc.,

    id. Tusc. 5, 7, 18; id. Sen. 7, 22; id. Cael. 27, 65:

    milites bellum illud, quod erat in manibus, reliquisse,

    id. Rep. 2, 37, 63; cf.:

    dum occasio in manibus esset,

    Liv. 7, 36, 10:

    inimicorum in manibus mortuus est,

    among, Cic. Inv. 1, 55, 108:

    manu tenere,

    to know for certain, id. Brut. 80, 277.— Pass.:

    manibus teneri,

    to be certain, evident, Cic. Sest. 32, 69: habere in manibus, to fondle, caress, make much of:

    sic in manibus (inimicum meum) habebant, sic fovebant, etc.,

    id. Fam. 1, 9, 10:

    in manus venire,

    to come to hand, id. Q. Fr. 2, 15, b, 1:

    proelium in manibus facere,

    to fight at close quarters, Sall. J. 57, 4:

    ad manum habere,

    to have at hand, have in readiness, Quint. 12, 5, 1:

    ad manum esse,

    at hand, in hand, near, Liv. 9, 19: ad manum venire or accedere, to come hand to hand, come to close quarters:

    nonnumquam etiam res ad manus, atque ad pugnam veniebat,

    Cic. Verr. 2, 5, 11, § 28; Nep. Eum. 5, 2; Liv. 2, 30:

    ut venere in manus,

    Tac. A. 2, 80:

    ut ventum in manus,

    id. H. 4, 71:

    adire manum alicui, v. 1. adeo: ad manum intueri aliquid,

    at hand, close by, hard by, Plin. 35, 10, 36, § 97:

    prae manu or manibus,

    at hand, in readiness, in hand, Plaut. Bacch. 4, 3, 10; App. M. 6, p. 180, 32; Ter. Ad. 5, 9, 23; Gell. 19, 8:

    quem servum ille habuit ad manum,

    Cic. de Or. 3, 60, 225:

    servus a manu,

    i. e. a scribe, secretary, Suet. Caes. 74:

    de manu dare,

    to give with one's own hand, Lampr. Alex. Sev. 37: de manu in manum quippiam tradere, to deliver from hand to hand, i. e. with great care, Cic. Fam. 7, 5, 2: manum ferulae subducere, to take the hand from the rod, i. e. to be too old for the rod, Juv. 1, 15: e manu (for eminus; opp. cominus), from a distance: quae mea cominus machaera atque hasta hostibit e manu, Enn. ap. Fest. s. v. redhostire, p. 270 Müll. (Trag. v. 212 Vahl.): plenā manu, with a full or plentiful hand, bountifully, liberally:

    plenā manu dare,

    abundantly, Sen. Ben. 1, 7, 2; id. Ep. 120, 10; id. ad Polyb. 9, 7;

    so trop.: Hortalus, quam plenā manu nostras laudes in astra sustulit,

    Cic. Att. 2, 25, 1; so,

    plenis manibus pecuniam largiri,

    Lact. 3, 16, 15; cf.:

    quemquam vacuis a se manibus abire pati,

    Sen. Brev. Vit. 14, 5: manibus pedibusque aliquid facere (Greek pux kai lax), with hands and feet, i. e. with all one's power, with might and main, Ter. And. 1, 1, 134:

    per manus,

    with the hands, Caes. B. G. 6, 37:

    per manus servulae,

    by her assistance, Cic. Att. 1, 12, 3: per manus tradere, to deliver from hand to hand, from mouth to mouth, to hand down from father to son:

    traditae per manus religiones,

    Liv. 5, 51: per manus, also, by force, by main force, forcibly:

    per manus libertatem retinere,

    Sall. J. 31, 22: inter manus, in one's hands, under one's hands:

    agger inter manus proferebatur,

    Caes. B. C. 2, 2:

    villa crescit inter manus,

    Sen. Ep. 12, 1:

    nihil adhuc inter manus habui cui majorem sollicitudinem praestare deberem,

    Plin. Ep. 2, 5, 2:

    scripta quae inter manus habes,

    are occupied with, id. ib. 5, 5, 7.— Trop., palpable, evident:

    ante oculos interque manus sunt omnia vestras,

    Verg. A. 11, 311; cf.:

    manus inter parentum,

    id. ib. 2, 681: inter manus, also, in one's hands, in one's arms:

    abripite hunc intro actutum inter manus,

    Plaut. Most. 2, 1, 38:

    e convivio auferri,

    Cic. Verr. 2, 5, 11, § 28: sub manu and sub manum, at hand, near, readily, immediately, on the instant: Vocontii sub manu ut essent, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 2:

    quo celerius, ac sub manum annuntiari cognoscique posset, quid in provincia quāque gereretur, etc.,

    Suet. Aug. 49; Sen. Ep. 71, 1: sub manus succedere, according to one's wish, [p. 1112] Plaut. Mil. 3, 2, 59: alicujus manu esse, to be from or by one's hand:

    epistulae quae quidem erant tua manu,

    Cic. Att. 7, 2, 3; cf. id. ib. 8, 13, 1 (cf. II. C. infra): manu, with the hand, by hand, i. e. artificially, opp. to naturally, by nature: manu sata, i. e. by the hand of man, opp. to what grows wild. Caes. B. C. 3, 44:

    urbs manu munitissima,

    Cic. Verr. 2, 2, 2, § 4:

    quaedam ingenia manu, quod aiunt, facienda sunt,

    Sen. Ep. 52, 1:

    quidam et liberos ejurent et orbitatem manu faciant,

    id. ad Marc. 19, 2: morbi, quos manu fecimus, i. e. which we produce by our own fault (e. g. by intemperance), Sen. Brev. Vit. 3, 3: oratio manu facta, artificial, elaborate, opp. to natural, simple, id. Ep. 115, 2: manu mederi, to be a surgeon, Cels. praef. 1: manibus aequis or manu aequā, with equal advantage:

    manibus aequis abscessum est,

    Tac. A. 1, 63:

    aequā manu discedere,

    to come off with equal advantage, Sall. C. 39, 4: manus afferre, to lay hands on; trop., to destroy or weaken:

    qui diutius torqueri patitur, quem protinus potest liberare, beneficio suo manus affert,

    Sen. Ben. 2, 5, 3:

    manum inicere alicui,

    to lay the hand on one, to detain, arrest him, Cic. Rosc. Com. 16, 48: manum dare, to give or lend a hand, to help, assist, Quint. 2, 3, 7: manus dare or dedere, to give the hands to be bound; hence, in gen., to give up, yield, surrender:

    perpende, et, si tibi vera videntur, Dede manus, aut, si falsum est, accingere contra,

    Lucr. 2, 1043:

    fateor, manus vobis do,

    Plaut. Pers. 5, 2, 72:

    donicum aut certe vicissent, aut victi manum dedissent,

    Nep. Ham. 1; cf. Caes. B. G. 5, 31; Cic. Att. 2, 22, 2; Ov. H. 4, 14; 17, 260; Verg. A. 11, 568; Lact. 5, 1, 3:

    brevi manu,

    immediately, without delay, Dig. 23, 3, 43, § 1:

    longā manu,

    slowly, tediously, ib. 46, 3, 79: manum tollere, to raise the hand in token of an intention to yield, to yield, submit: cedo et tollo manum, Cic. Fragm. ap. Lact. 3, 28: manus tollere, to raise the hands in token of admiration or astonishment, Cic. Ac. 2, 19, 63: manus tendere ad aliquem, less freq. alicui, to stretch out the hands to one to implore assistance, Caes. B. G. 2, 13; Cic. Font. 17, 38:

    quae Romanis manus tendebant,

    Caes. B. G. 7, 48:

    dextram Italiae,

    Cic. Phil. 10, 4, 9:

    manu sternere aliquem,

    with the sword, Verg. A. 9, 702: utrāque manu, with both hands, i. e. willingly, readily, Mart. 1, 16, 9:

    manus manum lavat,

    one hand washes the other, one helps the other, Sen. Apoc. 9 fin.; Petr. c. 45, 13; Plin. 35, 10, 36, § 80: manum non vertere, not to turn the hand, prov. for to take no pains, make no effort:

    qui se fatentur virtutis causā ne manum quidem versuros fuisse,

    Cic. Fin. 5, 31, 93; cf. App. Mag. p. 311.
    II.
    Transf.
    A.
    The hand as the instrument used in fight; hence, personal valor, bravery:

    ne usu manuque reliquorum opinionem fallent,

    Caes. B. C. 3, 86:

    manu fortissimus,

    Liv. 39, 40:

    manu fortis,

    Nep. Dat. 1, 3:

    manu vincere,

    Ov. M. 1, 448:

    manu capere urbes,

    by force of arms, Sall. J. 5, 5:

    manum committere Teucris,

    to fight, Verg. A. 12, 60; so,

    conserere manum,

    Liv. 21, 39; 25, 11; 27, 33:

    conferre manum,

    Liv. 10, 43; Verg. A. 12, 345:

    in proelia Ferre manum,

    id. ib. 5, 403; cf.:

    et vice teli saevit nuda manus,

    Juv. 15, 54.—
    2.
    Force, violence, fighting, close combat:

    res venit ad manus atque ad pugnam,

    Cic. Verr. 2, 5, 11, § 28:

    venire ad manum,

    Liv. 2, 30:

    accedere ad manum,

    Nep. Eum. 5:

    in manus venire,

    to come to an engagement, come to close quarters, Sall. J. 89, 2:

    pugna jam ad manus venerat,

    Liv. 2, 46:

    non manu, neque vi,

    force, violence, Sall. J. 31, 18; so Tac. Agr. 9.—
    B.
    Of the hand of an artist:

    manus extrema non accessit ejus operibus,

    the last hand, the finishing touch, Cic. Brut. 33, 126: aptius a summā conspiciare manu, when you have given yourself the finishing touch, i. e. have completed your toilet, Ov. A. A. 3, 225:

    carmen nondum recepit ultimam manum,

    has not yet received the last polish, Petr. 118.—Hence, extremam bello Imponere manum, to put the finishing hand to the war, to bring it to a close, Verg. A. 7, 573.—Prov.: manum de tabula, lit., the hand from the picture, i. e. enough, Cic. Fam. 7, 25, 1.—
    C.
    A hand, handwriting; in gen., work, workmanship:

    librarii manus,

    Cic. Att. 8, 13, 1: Alexidis manum amabam, quod tam prope accedebat ad similitudinem tuae litterae, id. ib. 7, 2, 3:

    manum suam cognovit,

    id. Cat. 3, 5, 12:

    propter emissam ab eis manum,

    Dig. 22, 3, 15:

    Praxitelis manus, Scopaeque,

    Mart. 4, 39, 3:

    artificum,

    Verg. A. 1, 455.—
    D.
    For pars, a side:

    est ad hanc manum sacellum,

    Ter. Ad. 4, 2, 37:

    a laeva conspicienda manu,

    Ov. A. A. 3, 307. —
    E.
    In throwing dice, a stake: quas manus remisi, to throw up the stakes, Aug. ap. Suet. Aug. 71.—
    F.
    In fencing, a thrust, hit, blow:

    rectae, aversae, tectaeque manus,

    Quint. 9, 1, 20:

    prima, secunda, tertia, quarta,

    the prime, second, tierce, quart, id. 5, 13, 54.—
    G.
    The trunk of an elephant:

    manus etiam data elephantis,

    Cic. N. D. 2, 47, 120; Curt. 8, 14, 27; Sil. 9, 628.—
    H.
    The fore-paws of bears, Plin. 8, 36, 54, § 130.—
    K.
    The branches on a tree:

    (platanus) cui lnnumerae manus,

    Stat. S. 2, 3, 39:

    fraxineae,

    Pall. Insit. 60.—
    L.
    In milit. lang.: ferreae manus, iron hooks with which an enemy's ship was grappled, grappling-irons:

    manus ferreas atque harpagones paraverant,

    Caes. B. C. 1, 57:

    in advenientes hostium naves ferreas manus inicere,

    Liv. 36, 44 fin.:

    manus ferreas excogitare,

    Front. Strat. 2, 3, 24; Plin. 7, 56, 57, § 209; Curt. 4, 9, 2; Aur. Vict. Vir. Ill. 38; Luc. 3, 635.—
    M.
    Also milit., an armed force, corps of soldiers:

    si nova manus cum veteribus copiis se conjunxisset,

    Caes. B. G. 1, 37:

    magnam manum conducere,

    id. ib. 5, 27:

    Hasdrubalem propediem affore cum manu haudquaquam contemnenda,

    Liv. 30, 7 fin.; id. 44, 27.—
    2.
    Beyond the milit. sphere, in gen., a body, host, number, company, multitude:

    Romam veniet cum magna manu,

    Cic. Att. 16, 11, 6:

    evocatorum,

    id. Fam. 15, 4, 3:

    manus ad Quirinalia paratur,

    id. Q. Fr. 2, 3, 4; cf.:

    manum facere, copias parare,

    id. Caecin. 12, 33:

    manus bonorum,

    id. Q. Fr. 1, 2, 5, § 16:

    Judaeorum,

    id. Fl. 28, 66:

    conjuratorum,

    id. Cat. 1, 5, 12:

    bicorpor,

    i. e. the Centaurs, id. Tusc. 2, 9, 22:

    purpuratorum et satellitum,

    Liv. 42, 51:

    magna clientium,

    Suet. Tib. 1:

    comitum,

    Stat. S. 5, 3, 262:

    juvenum,

    Verg. A. 6, 5.—
    N.
    Labor, hands, i. e. workmen:

    nos aera, manus, navalia demus,

    Verg. A. 11, 329:

    quale manus addunt ebori decus,

    id. ib. 1, 592.—
    O.
    Power:

    haec non sunt in nostra manu,

    Cic. Fam. 14, 2, 3; cf.: in tua manu est, it rests with you, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 6, 1:

    juxta deos in tua manu positum est,

    Tac. H. 2, 76:

    victoria in manu nobis est,

    depends on, Sall. C. 20, 10:

    in vostra manu situm,

    id. J. 31; Plaut. Merc. 3, 4, 43:

    in manu esse mihi,

    id. Trin. 1, 2, 67. —
    2.
    In partic., in jurid. lang., the legal power of a husband over his wife, the manus:

    in potestate quidem et masculi et feminae esse solent: in manum autem feminae tantum conveniunt. Olim itaque tribus modis in manum conveniebant: usu, farreo, coëmptione, etc.,

    Gai. Inst. 1, 108 sq.; Cic. Fl. 34, 84 al.—
    P.
    Law t. t., manūs injectio, i. e. an arrest: per manus injectionem agebatur, Gai Inst. 4, 21: ob eam rem ego tibi sestertium X. milium judicati manus inicio, Vet. Form. ap. Gai. ib.
    2.
    mānus, i. q. bonus, Varr. L. L. 6, 2, 4; Macr. S. 1, 3, 13; Isid. 5, 30, 14; Serv. Verg. A. 1, 139; 2, 286; v. ‡ cerus manus.

    Lewis & Short latin dictionary > manus

См. также в других словарях:

  • Legio X Gemina — Escudo de la Legio X Gemina a principios del siglo V, según la Notitia Dignitatum occ. Activa Desde el 70 a. C. hasta el siglo V …   Wikipedia Español

  • Liste de locutions latines — Cet article contient une liste de locutions latines présentée par ordre alphabétique. Pour des explications morphologiques et linguistiques générales, consulter l article : Expression latine. Sommaire  A   B … …   Wikipédia en Français

  • CONDITIO — apud Arnob. adv. Gentes, l. 3. Libertatem ingenuam abrogare, et servitutis conditionem imponere: proprie et e Iurisconsultorum loquendi more. Zeno Veron. Sermone de Avaritia 2. Sed haec non ad vos Fratres, quorum largitas provinciis ommbus nota… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • NOMEN — inrantibus impositum, perectâ Circumcisione Iudaeis, aliis post lustrationem: Omnibus enim gentibus Nomma sua erant seu vocabula, aliis signa, praeter Atlantes, de quibus Pomp. Mela l. 1. c. 8. Ex his, qui ultra deserta esse memoraxtur, Atlantes… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PRESBYTER — I. PRESBYTER Hebr. Zeken, i. e. Senior, nomen titulusque eminentioribus olim, adeoque Praefectis Iuridicis Israelitarum, iam per intervallum Legis dationem in Sinai antevertens, tribui solitus et quidem his inprimis, uti vidimus supra, voce Iudex …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»